Collectie

De sculpturen van Edgar Degas vormen een mysterie binnen zijn oeuvre. Vele jaren uitte hij zich, naast het tekenen en schilderen, in klei en was. Maar hij hield zijn activiteiten als beeldhouwer, op één moment na, altijd buiten het zicht van het publiek. Waren het slechts vingeroefeningen voor zijn tekeningen en schilderijen of zag hij ze als autonome kunstwerken? Feit is dat de poses van diverse beelden zijn terug te vinden in zijn teken- en schilderwerk. Vast staat ook dat Degas veel plezier beleefde aan het modelleren, getuige een opmerking tegen zijn handelaar Ambroise Vollard: ‘… als je me een hoed vol diamanten had gegeven zou mijn geluk niet groter zijn geweest dan toen ik [het beeld] vernietigde omwille van het genoegen opnieuw te kunnen beginnen.’ Na zijn dood in 1917 trof men in zijn atelier zo’n honderdvijftig beeldjes van was en klei aan. Tweëenzeventig hiervan werden postuum gegoten door A.A. Hébrard en vanaf 1921 verkocht. Er zijn slechts drie ruimtelijke portretten van Degas bekend. Vermoedelijk heeft voor dit exemplaar de vrouw van de met Degas bevriende beeldhouwer Bartholomé model gestaan. Het lijkt alsof ze op een onbewaakt moment is vastgelegd: verstild en dromerig, teruggetrokken in haar eigen wereld. Het is meer de weergave van een sfeer, een moment, dan een traditioneel portret. Favorietenboek 2005 Nicole Delissen. Literatuur Degas, cat. Galeries nationales du Grand Palais Parijs / Musée des beaux-arts du Canada Ottawa / Metropolitan Museum of Art New York, Parijs 1988, p. 455-456. R. Pickvance, Degas Sculptor, Zwolle 1991, p. 47. Kraayenga 1992, p. 44, nr. 16 met afb.

• geheel hoogte: 12.0 cm
• geheel breedte: 17.0 cm
• geheel diepte: 12.0 cm