Skulpturengarten

De modegevoelige 18de-eeuwse Nederlander hield van patronen op de wanden van zijn woonvertrekken. Goudleer was net als in de 17de eeuw een geliefde wandbekleding, maar ook stof was zeer in trek. Stoffen behangsels waren meestal duur. Samen met de bijbehorende gordijnen en bed- en stoelbekledingen vormden ze doorgaans het waardevolste onderdeel van de inrichting van een huis. Zeer gewild was de prachtige geschoren velours uit Genua. Dat was een stof met een zijden pool die in patronen was weggeschoren en in verschillende tinten gekleurd. Omdat deze bijzonder kostbaar was, bedacht men een methode om het effect van dit fraaie materiaal na te bootsen. Met behulp van sjablonen werd gekleurd wolknipsel op een van tevoren met lijm bestreken ondergrond van linnen of papier gestoven. Het velouté-behangsel in de Erkerkamer van kasteel Het Nijenhuis is volgens de overlevering afkomstig uit een huis aan de Herengracht in Amsterdam. Het is misschien in Nederland gemaakt, maar kan ook van elders zijn ingevoerd. De symmetrische opbouw van het patroon herinnert aan de periode omstreeks 1700, toen patronen van Daniël Marot in de mode waren (zie ook pag. …). Maar asymmetrische onderdelen zoals de gekrulde bladeren boven de vazen geven aan dat dit voorbeeld vermoedelijk rond 1730 is vervaardigd, in de begintijd van de grillige rococostijl. Reinier Baarsen 2005.