DE KLEUR VAN DE VRIJHEID - DE VRIJHEID VAN DE KLEUR

Sinds de renaissance gold de tekening als basis voor de schilderkunst en werd er groot belang gehecht aan de contour. Uitgesproken ‘vlekkenschilders’ als Titiaan en Rembrandt kregen door de eeuwen heen veel kritiek van puristen op dit gebied. Pas met het impressionisme uit de tweede helft van de 19de eeuw werd de gesloten contour losgelaten en bouwden de schilders de voorstelling op met louter kleurvlekjes. Ook dat gebeurde niet zonder slag of stoot. Dat kleur zelfs volledig op zichzelf kan staan en een eigen zeggingskracht heeft, was tot halverwege de vorige eeuw een revolutionaire gedachte.

Na de Tweede Wereldoorlog, die door velen werd gezien als het failliet van de westerse beschaving, wierpen de kunstenaars de conventie af en bevrijdden zij zichzelf in een feest van kleur, waaraan de voorstelling ondergeschikt was. In Europa waren het met name de schilders van Cobra – Appel, Corneille, Constant, Jorn, Alechinsky – die het voortouw namen, naast meer individualistisch georiënteerde kunstenaars als Bram van Velde, Roger Bissière. Door hun gedurfde pionierswerk is de expressieve kleur als autonoom beeldmiddel niet meer uit de moderne schilderkunst weg te denken.

FUNDATIEfusions

Onder de noemer FUNDATIEfusions organiseert Museum de Fundatie compacte presentaties op openbare plekken in en buiten Zwolle. 

Blijf op de hoogte