Explore the Fundatie Collection

Alexander Archipenko was een van de eerste kubistische beeldhouwers. Op 15-jarige leeftijd besloot hij kunstenaar te worden en hij volgde hiertoe in Kiev een opleiding, eerst als schilder en later als beeldhouwer. Via Moskou kwam hij in 1908 in Parijs terecht, waar Picasso, Braque, Gleizes en Delaunay volop bezig waren de kubistische vormentaal te ontwikkelen. Als beeldhouwer maakte Archipenko zijn grootste groei door in de jaren 1909 tot 1920, toen hij was opgenomen in de Parijse avant-garde. In Staand naakt uit 1921 zijn de inzichten die hij in de voorgaande jaren had opgedaan in een meer figuratieve, klassieke vorm gegoten. De jaren twintig tonen een algemene tendens naar een meer klassieke beeldtaal. Archipenko had een sterke voorkeur voor het vrouwelijk naakt en combineerde elegantie met kracht. In Staand naakt vallen de lange benen, de bevallige pose, de hoge taille, het gespierde torso en de stompe linkerarm op. Dit laatste element, dat onmiddellijk doet denken aan beschadigde beelden uit de oudheid, komt vaker voor in Archipenko’s werk. In zijn tijd was de Venus van Milo, die haar beide armen mist, al een ikoon van de klassieke beeldhouwkunst geworden. Met de ‘beschadiging’ van zijn eigen beelden verwijst Archipenko op een geestige manier naar zijn vorbeeld. Tekst voor Favorietenboek 2005. Nicole Delissen.

• Hoogte: 67.0 cm