Vanaf: 24 juni 2023
Tot en met: 24 september 2023
Locatie: Museum de Fundatie

Leiko Ikemura - Motion of Love

Motion of Love is de eerste museale solotentoonstelling van het werk van Leiko Ikemura in Nederland en weerspiegelt haar grote betrokkenheid bij materiaal, poëzie en ruimtelijkheid. De titel Motion of Love komt voort uit Ikemura’s overtuiging dat we in essentie allemaal met elkaar verbonden zijn. Voortbordurend op dit gevoel creëert de kunstenaar haar eigen universum, bewoond door hybride meisjes- en dierfiguren, waarin het gaat over leven en dood, vrouwelijkheid en natuur. Motion of Love bundelt werk van de jaren tachtig tot nu in uiteenlopende media: brons, terracotta, glas, schilderijen, tekeningen, film en fotografie. De diversiteit aan materialen laat de interdisciplinaire werkwijze van Leiko Ikemura zien, die geïnspireerd is door haar vele reizen en haar overtuiging dat kunst zich in een continue wordingsproces bevindt.

Tussen mens, object en dier (Mister Motley, 22-08-2023)

A Captivating Exploration of Emotional Connectivity (Gen de Art Magazine, 21-07-2023)

De vroege werken in Motion of Love omvatten schilderijen, tekeningen en nooit eerder vertoonde chemigrammen, die de expressionistische wortels van Ikemura's stijl laten zien; direct, krachtig en helder. ‘Voor de chemigrammen moest ik in de duisternis schilderen. Het gaat over het niet weten. (...) Ik voelde toen veel vrijheid voor de verbeelding' (Leiko Ikemura, catalogus Motion of Love).

_{Leiko Ikemura, Yellow Figure with Hummingbird, 2020, gegoten glas, 34 x 33 x 13 cm, bruikleen van de kunstenaar}

In de tentoonstelling zijn ook een aantal van Ikemura's vroege en meer recente keramische sculpturen te zien. De handgevormde, kleurig geglazuurde, tot op zekere hoogte ruwe, kleifiguren belichamen de directheid en rauwe vitaliteit van Ikemura’s vroege werk en doen denken aan zowel Japanse Haniwa-figuren als aan westerse middeleeuwse houtsnijwerken. De zichtbare fysieke afdruk in de vorm is een belangrijk uitgangspunt in het werk van Leiko Ikemura, in zowel haar schilderijen alsar sculpturen.

Een duidelijke stilistische verandering is te zien in de serie schilderijen waarmee Ikemura in de jaren negentig begon en waaraan ze nog steeds werkt, getiteld Girls. Deze schilderijen zijn ook een verhulde kritiek op de weergave van de vrouwelijke figuur als passief en stemloos in de beeldende kunst. Voor haar Girls begon Ikemura een nieuw palet te gebruiken, maar ook een nieuwe techniek en nieuwe materialen. De schilderijen zijn levensgroot en confronterend, en roepen zowel opgetogenheid als mededogen op.

Ikemura’s grote, landschapsachtige schilderijenreflecteren op het idee van de vier seizoen, van voortdurende verandering en herhaling. “Het gaat niet om het uitbeelden van een plek. Het gaat meer over het deel uitmaken van het landschap. Wij zijn ook landschappen. Want als ik van heel dichtbij naar je gezicht kijk, begin ik bergen te zien, en meren. We vinden overal landschappen, en dat inspireert me. En ook mijn eigen geheugen inspireert me, dus als ik begin te tekenen, of een bepaalde beweging maak die voortkomt uit mezelf, uit mijn geheugen, kan dat eindigen in een landschap. Ik hou van het ritme van het landschap, het voelt als golven. De aarde golft, verandert altijd. Is vloeibaar. Het duurt duizenden jaren, maar zo is het. Het verandert. Dat trekt me aan. Ik schilder geen objectieve bergen, of meren, Wat ik doe is mijn act, omdat we golvende ritmes in onszelf hebben. We zijn allemaal katten en landschappen en meisjes.” (Leiko Ikemura, catalogus Motion of Love).

Naast Motion of Love in Museum de Fundatie Zwolle zijn in de beeldentuin van Kasteel het Nijenhuis in Heino / Wijhe een aantal bronzen beelden van Leiko Ikemura te zien. Een daarvan is Usagi Greeting (2023), een van Ikemura's meest iconische motieven. Dit hybride schepsel met konijnenoren en een menselijk gezicht fungeert als een symbool van universele rouw. Ikemura maakte dit beeld voor het eerst in 2011, als een reactie op de kernramp van Fukushima in Japan, en de daaropvolgende gemelde geboorteafwijkingen bij dieren. Door met dit beeld de cycli van schepping en vernietiging in vraag te stellen, deelt Ikemura haar zorgen over de toekomst van onze planeet in een tijd waarin natuurlijke leefomgevingen steeds meer worden bedreigd.

_{Leiko Ikemura, zonder titel (Spinne)¸ 1980, acrylverf op doek, 210 x 240 cm, bruikleen van de kunstenaar}

_{Leiko Ikemura, Brave Girl in Orange, 2022, tempera & olieverf op brandneteldoek, 150 x 110 cm, bruikleen van de kunstenaar}

Leiko Ikemura is geboren in Japan en woont nu in Berlijn en Keulen, in Duitsland. Ze heeft een veelgeprezen carrière van meer dan vijf decennia achter de rug. Ikemura verliet Japan in 1972 en studeerde kunst in Sevilla, Spanje. In 1979 verhuisde ze naar Zwitserland en in de jaren ’80 vestigde ze zich in Duitsland. De invloed van de verschillende culturen waarin zij leefde is duidelijk zichtbaar in haar houding ten opzichte van zowel haar werk als de wereld.

Bij Motion of Love verschijnt een uitgebreide catalogus met essays en een interview met Leiko Ikemura. Een uitgave van Waanders en Museum de Fundatie.

_{Leiko Ikemura. Foto Xin Tahara, Tokyo Art Beat}